Magnesy na bazie neodymu to dziś najpotężniejsze rodzaje magnesów, jakie zostały dotychczas opracowane. Pod koniec XX wieku w dublińskim instytucie Trinity College Michaelowi Coeyowi udało się stworzyć nieznany dotychczas materiał magnetyczny o bardzo interesującym wzorze Sm₂Fe₁₇N₂. Jego proces wytworzenia wykorzystywał syntezę drobnego proszku samaru i żelaza, które podczas prasowania w mocnym polu magnetycznym wraz z dodatkiem azotu, uzyskały temperaturę Curie aż do 470^oC i namagnesowanie na poziomie 0,9T. Nie osiągnięto tu wprawdzie parametrów magnesów wykonanych z neodymu, ale nowo opracowany skład samaru przewyższał w znacznym stopniu pierwsze magnesy oparte o ten pierwiastek. Ostatnie lata minionego wieku przyniosły odkrycia w zakresie magnesów o dużej sile oraz technik ich wytwarzania.
Badacze opracowali stop posiadający nano-krystaliczną strukturę, zbudowany z mikroskopijnych ziaren o wielkości mniejszej niż 100 nm. Ziarna, które zostały odkryte nano-krystaliczne, w przeciwieństwie do struktur monokrystalicznych oddzielone są od siebie o wiele większymi granicami o wyższej mocy powierzchniowej i nieuporządkowanej strukturze wewnętrznej. Dzięki wykorzystaniu, na etapie wytwarzania mieszaniny pierwiastków z grupy ziem rzadkich wraz z żelazem, cechują się wysoką remanencją magnetyczną. Takie doskonałe właściwości magnetyczne biorą się też z jeszcze jednego aspektu, czyli sprzężenia momentów magnetycznych neodymu i żelaza. Możliwe będzie dzięki temu doskonałe namagnesowanie magnesów neodymowych.

W pierwszej kolejności podstawowymi odbiorcami mocnych magnesów są podmioty wytwarzające urządzenia pomiarowe, elektroniczne, elektryczne, przedsiębiorstwa motoryzacyjne czy dostarczające rozmaite maszyny dla przemysłu. Siłę magnetyczną bardzo również ceni branża meblarska, oferująca odzież, zwłaszcza związana z ubraniami medycznymi, podmioty oferujące zatrzaski do galanterii, a także reklama i marketing.

Pierwsze udokumentowane badania i testy nad nowoczesnymi materiałami jakie można by było wykorzystać do stworzenia silnych magnesów miały miejsce w 1966 roku. W tym czasie dwóch badaczy G. Hoffer i K. Strnat z laboratorium Air Force Materials , rozpoczęli pracę nad magnetykami, składającymi się z metali wchodzących w skład tak zwanej grupy metali ziem rzadkich. Na samym początku testowane stopy, jakie zamierzano wykorzystać do stworzenia silnych magnesów, były oparte o żelazo, kobalt i lekkie lantanowce, w skład których wchodzą: cer Ce, prazeodym Pr, neodym Nd, lantan La, itr Y oraz samar Sm. Lantanowce, które zostały wymienione wykazywały nietypowe właściwości, takie jak silne namagnesowywanie, lecz posiadały bardzo niską temperaturę Curie. Wytwarzane dzisiaj magnesy neodymowe o dużej sile zawierają prócz żelaza także dodatek lekkich lantanowców, zapewniając im anizotropię magneto-krystaliczną na wysokim poziomie, a poza tym uzupełnia się ten skład o kobalt aby zwiększyć zbyt niską temperaturę Curie. Magnesy neodymowe zostały opracowane na początku lat 70-tych ze sproszkowanych ziaren samaru wraz z innymi lantanowcami. Stworzono pierwszy na świecie, magnes o dużej mocy SmCo₅. Samą produkcję oparto na zjawisku kierunkowania kryształów rozdrobnionego stopu przy udziale pola magnetycznego przy spiekaniu. Spiekanie wyprasek wykonywano w warunkach temperaturowych około 1120^oC wraz z końcowym wyżarzaniem w temperaturze 850^oC. Ostatnim z etapów tworzenia silnego magnesu było poddanie materiału namagnesowaniu w wysokim polu magnetycznym 2T. Przez taką technologię temperatura Curie nowatorskich magnesów została podniesiona do 745^oC.

Obecnie na świecie wytwarza się neodymowe magnesy przede wszystkim w krajach azjatyckich. Głównym producentem oraz dystrybutorem gotowych wyrobów zostały Chiny, ze względu na kontrolę nad większością globalnych zasobów pierwiastków ziem rzadkich. W przemysłowej produkcji magnesów o dużej mocy zastosowanie znalazły przede wszystkim dwa związki: Sm₂Fe₁₇N₂ oraz Nd₂Fe₁₄B. Są to magnesyneodymowe i magnesy posiadające strukturę nanokrystaliczną, cechujące się nie tylko najwyższym stopniem namagnesowania, ale także dużą remanencją magnetyczną. Zastosowanie magnesów o dużej mocy jest naprawdę wszechstronne. Ważnymi rodzajami odbiorców stały się podmioty z branży produkcyjnej, wytwarzające urządzenia elektroniczne i elektryczne, w szczególności firmy zajmujące się motoryzacją, wykorzystujące wysoko wydajne silniki hybrydowe oraz elektryczne. Do wytwarzania takich silników używa się neodymowych magnesów ze stopu z pierwiastkami redukujący spadki związane z wydajnością magnesów w wysokich temperaturach takimi jak na przykład Terb (Tb) oraz dysproz (Dy). Dzięki użyciu wymienionych wyżej pierwiastków, znacząco poprawiono koercję magnetyczną i wydajność całkowitą magnesów używanych w aparaturze elektrycznej o większej mocy nominalnej. Na terenie Stanów Zjednoczonych już od dawna prowadzone są badania przez powołany do tego celu Instytut Rare Earth Alternatives in Critical Technologies (REACT), który ma zadanie opracowywać nowoczesnych stopów. Przed kilku laty zostało przyznane prawie 32 miliony dolarów na finansowanie projektów i badań w programie Rare-Earth Substitute, czyli możliwości wynalezienia związków mogących zastąpić metale ziem rzadkich jako alternatywę dla pierwiastków występujących naturalnie, kontrolowanych przez rząd Chin.

Wytwarzanie magnesów z neodymu opierało się na dwóch technologiach. W japońskich firmach stosowana jest technika spiekania proszków, a w Stanach Zjednoczonych popularna jest technika opierająca się o szybkie chłodzenie. W zależności od potrzeb i oczekiwań, neodymowe magnesy wytwarza się przy użyciu dodatkowych domieszek, między innymi miedzi, aluminium czy galu. Przez takie połączenie da się korygować właściwości magnetyczne magnesu, jego poziom wytrzymałości, a także odporność na wysokie temperatury . Można nawet sprawić, że magnes będzie odporny na działanie na szkodliwe warunki atmosferyczne, na przykład wodę, która może spowodować zmiany korozyjne. Natomiast regularne doskonalenie metalurgii proszkowej doprowadziło do otrzymania rozmaitych materiałowych stopów, które wpłynęły w dużym stopniu na podwyższenie temperatury Curie. Wyprodukowany w nowoczesnym procesie produkcji magnes z neodymu, może osiągnąć poziom namagnesowania przekraczający 1,6T, czyli o wiele wyższe na przykład od ziemskiego pola magnetycznego.

Nowoczesne magnesy neodymowe - jak zostały wymyślone. W okresie kiedy naukowcy projektowali następne mocne magnesy na bazie samaru, na początku lat osiemdziesiątych odkryto interesujące właściwości magnetyczne neodymu w połączeniu z żelazem i stalą. Amerykańska firma GM rok po odkryciu stworzyła nowy związek o wzorze Nd₂Fe₁₄B, w proporcji ponad 70% żelaza, 15% neodymu, 6% boru. Proces wytwarzania magnesów neodymowych o dużej mocy wykorzystuje dwie metody. W Japonii zakład Sumitomo, będący w grupie Hitachi, analogicznie jak w przypadku silnych magnesów produkowanych z samaru, wykorzystywał technikę spiekania materiałów w formie proszku, dzięki czemu uzyskiwano magnesy mające dużą gęstość.

W USA magnesy neodymowe o dużej mocy wytwarzano w firmie General Motors metodą bardzo szybkiego obniżania temperatury stopionego proszku izotropowego. Dlaczego wykorzystanie żelaza, neodymu i boru zapewniło dużo większą wydajność? Wykorzystanie neodymu było znacznie tańsze, niż związków samaru, a oprócz tego neodym ma znacznie lepsze parametry magnetyczne. Ale temperatura Curie tego pierwiastka była znacznie niższa, dlatego postanowiono podnieść tę temperaturę do 530^oC. Taką wartość dało się uzyskać przez dodanie do składu magnesu neodymowego niewielkiej ilości boru. Oprócz tego da się też w szerokim zakresie zmieniać charakterystykę magnetyczną, poprzez wprowadzenie do magnesu dodatkowych pierwiastków, typu gal Ga, miedź Cu, niob Nb i aluminium Al.

Neodymowe magnesy mogą zostać również wyposażone w powłoki ochraniające przed rdzewieniem i zabezpieczające przed działaniem szkodliwych warunków pogodowych. Wykonuje się to przez nałożenie cieniutkiej warstwy miedzianej lub niklowej np. w uchwytach wykorzystywanych w poszukiwaniach, czyli silnych magnesach używanych do sprawdzania dna jezior, rzek i mórz. Opracowywane są również nowocześniejsze magnesy neodymowe, a przez ciągły postęp w metalurgii, powstają coraz to nowe stopy metali o podwyższonej koercji, jak też magnesy o znacznie wyższej temperaturze Curie i możliwości namagnesowania stopów, przekraczające 1,6T.