Pierwsze udokumentowane badania laboratoryjne nad materiałami które mogłyby się nadawać do produkcji silnych magnesów rozpoczęły się ponad 50 lat temu. W tym czasie G. Hoffer oraz K. Strnat z Air Force Materials Laboratory w Dayton, zaczęli badania nad nowymi materiałami, zrobionymi z metali zaliczanych do grupy zwanej metalami ziem rzadkich. Początkowo testowane materiały, które chciano użyć do wytwarzania magnesów o dużej mocy, były oparte o kobalt, żelazo oraz kilka lantanowców, do jakich można zaliczyć: neodym Nd, cer Ce, prazeodym Pr, lantan La, itr Y oraz samar Sm. Wymienione powyżej lantanowce wykazują nietypowe cechy, takie jak możliwość silnego namagnesowania, jednak ich temperatura Crie była bardzo niska. Dzisiaj produkowane silne magnesy neodymowe zawierają prócz żelaza też dodatek lekkich lantanowców, zapewniając im wysoki poziom anizotropii magneto-krystalicznej, a poza tym uzupełnia się ten skład o kobalt w celu podwyższenia całkowitej temperatury Curie. Debiutanckie neodymowe magnesy udało się opracować w 1970 roku wykorzystując sproszkowane ziarna samaru wraz z kilkoma dodatkowymi lantanowcami. Stworzono pierwszy, magnes o dużej mocy SmCo₅. Produkcja opierała się na ukierunkowaniu drobinek rozdrobnionego stopu przy udziale pola magnetycznego przy spiekaniu. Spiekanie wyprasek odbywało się w temperaturze powyżej 1100°C wraz z końcowym wyżarzaniem w temperaturze o 250°C niższej. Finalnym z procesów produkcji magnesu neodymowego było magnesowanie całości przy użyciu pola magnetycznego 2T. Przez taką technologię temperatura Curie magnesów SmCo5 wyniosła około 745°C.

Silne magnesy oparte na neodymie - jak powstały. Podczas kiedy naukowcy projektowali następne mocne magnesy na bazie samaru, w 1983 roku zostały odkryte bardzo ciekawe cechy związku neodymu z dodatkiem boru i żelaza. Amerykańska firma GM stworzyła w 1984 roku nowy związek o wzorze Nd₂Fe₁₄B, w proporcji 15% neodymu, 6% boru i ponad 70% żelaza. Proces wytwarzania silnych magnesów neodymowych wykorzystuje dwie metody. Japoński zakład Sumitomo, wchodzący w skład firmy Hitachi, tak samo jak procesie tworzenia magnesów na bazie samaru, stosował metodę spiekania materiałów w formie proszku, przez co otrzymywano magnesy mające dużą gęstość.

W Ameryce silne magnesy neodymowe produkowano w zakładach firmy GM metodą szybkiego schładzania stopionego proszku izotropowego. Dlaczego wykorzystanie żelaza, neodymu i boru zapewniło dużo większą wydajność? Zastosowanie neodymu okazało się o wiele tańsze, niż związków samaru, a oprócz tego neodym posiada lepsze właściwości magnetyczne. Jednak temperatura Curie neodymu była zdecydowanie za niska, z tego też powodu postanowiono podnieść tę temperaturę do 530°C. Tak wysoki poziom uzyskano dzięki dodaniu do składu magnesu neodymowego niewielkiej ilości boru. Poza tym można też w dowolny sposób zmieniać charakterystykę magnetyczną, dzięki wprasowaniu do magnesu pomocniczych pierwiastków, typu gal Ga, miedź Cu, niob Nb oraz aluminium Al.

Magnesy wykonane z neodymu mogą zostać również wyposażone w warstwy ochronne zapobiegające korozji oraz zabezpieczające przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi. Jest to realizowane poprzez dołożenie cienkiej warstwy miedzi albo niklu na przykład w w wykorzystywanych do poszukiwań uchwytach, czyli mocnych magnesach stosowanych do przeszukiwania dna akwenów wodnych. Opracowywane są również nowocześniejsze magnesy neodymowe, a przez ciągły postęp w metalurgii, konstruowane są nowe stopy metali cechujące się zwiększoną koercją, jak też magnesy posiadające znacznie wyższą temperaturę Curie oraz możliwości namagnesowania stopów, większej niż 1,6Tesli.

Przede wszystkim najważniejszymi odbiorcami silnych magnesów są przedsiębiorstwa produkujące sprzęt pomiarowy, elektroniczny, elektryczny, przedsiębiorstwa motoryzacyjne czy wytwarzające najróżniejsze maszyny dla przemysłu. Siłę magnetyczną ceni też od dawna branża meblarska, odzieżowa, szczególnie związana z odzieżą medyczną, podmioty oferujące zamykania do torebek, portfeli, a także szeroko pojęta reklama.

Obecnie na świecie neodymowe magnesy są produkowane przede wszystkim w krajach azjatyckich. Największym producentem oraz eksporterem tego typu wyrobów stały się Chiny, z uwagi na kontrolę większości światowych złóż pierwiastków ziem rzadkich. Do przemysłowego produkowania magnesów o dużej mocy wykorzystuje się głównie dwa związki: Nd₂Fe₁₄B i Sm₂Fe₁₇N₂. Są to magnesyneodymowe i magnesy o strukturze nano krystalicznej, cechujące się nie tylko najwyższym stopniem namagnesowania, lecz również dużą remanencją magnetyczną. Wykorzystanie silnych magnesów neodymowych jest bardzo różnorodne. Podstawowymi rodzajami odbiorców zostały podmioty zajmujące się produkcją, tworzące sprzęt elektryczny i elektroniczny, szczególnie firmy zajmujące się motoryzacją, stosujące bardzo wydajne elektryczne oraz hybrydowe silniki. Do wytwarzania takich silników używa się neodymowych magnesów ze stopów z pierwiastkami redukujący spadki związane z wydajnością magnesów przy wysokiej temperaturze takimi, jak dysproz (Dy) czy Terb (Tb). Dzięki użyciu tych pierwiastków, znacząco zwiększono magnetyczną koercję oraz całościową wydajność silnych magnesów wykorzystywanych w aparaturze elektrycznej o wysokiej mocy nominalnej. W USA od kilkudziesięciu lat prowadzi się naukowe badania przez powołany do tego celu Instytut Rare Earth Alternatives in Critical Technologies (REACT), zajmujący się opracowywaniem alternatywnych materiałów i stopów. Przed kilku laty zostało przyznane 31,6 mln dolarów na rozwijanie zaawansowanych projektów w zakresie programu Rare-Earth Substitute, czyli możliwości stworzenia związków zastępujących metale ziem rzadkich jako zastępstwo dla naturalnych pokładów pierwiastków, kontrolowanych przez rząd Chin.

Produkowanie magnesów neodymowych opiera się o dwie technologie. W japońskich firmach stosowano metodę spiekania proszków, a w Stanach Zjednoczonych popularność zdobyła technika szybkiego chłodzenia. W zależności od oczekiwań oraz potrzeb, neodymowe magnesy można wytwarzać poprzez zastosowanie innych pierwiastków, między innymi aluminium, galu albo miedzi. Przez takie domieszki da się kontrolować magnetyczne parametry samego magnesu, jego zakres wytrzymałości oraz możliwość pracy w wysokich temperaturach . Da się nawet sprawić, że magnes wykaże dużą odporność na działanie na szkodliwe warunki atmosferyczne, w tym wodę, powodującą korodowanie żelaza. Natomiast regularne doskonalenie metalurgii proszkowej doprowadziło do otrzymania różnych stopów, które wpłynęły znacząco na zwiększenie temperatury Curie. Stworzony w nowoczesnym procesie produkcji magnes z neodymu, może uzyskać namagnesowanie na poziomie 1,6T, czyli o wiele wyższe choćby od pola emitowanego przez Ziemię.

Magnesy neodymowe to dzisiaj najmocniejsze rodzaje magnesów, jakie do tej pory stworzono. Pod koniec XX wieku w Trinity College w Dublinie Michae Coey opracował nieznany dotychczas magnetyczny materiał o bardzo interesującym wzorze Sm₂Fe₁₇N₂. Proces jego produkcji wykorzystywał syntezę drobnego proszku samaru i żelaza, które sprasowane w mocnym polu magnetycznym wraz z nowym składnikiem – azotem, uzyskały zakres temperatury Curie wynoszący 470°C i poziom namagnesowania 0,9T. Nie są to wyniki zbliżone do poziomu magnesów wykonanych z neodymu, ale wymyślony materiał znacząco przewyższał pierwsze z magnesów wykorzystujących ten pierwiastek. Ostatnie lata minionego wieku przyniosły następne odkrycia w obszarze magnesów o dużej sile oraz technologii ich tworzenia.
Opracowany został materiał oraz strukturze nano-krystalicznej, składający się z ziaren o wielkości mniejszej niż 100 nm. Odkryte w czasie badań ziarna nano-kryształów, w przeciwieństwie do monokryształów są od siebie oddzielone o wiele większymi granicami o wyższym napięciu powierzchniowym i mniej uporządkowanej strukturze wewnętrznej. Dzięki wykorzystaniu, w czasie produkcji mieszaniny pierwiastków z rodziny ziem rzadkich razem z domieszką żelaza, cechują się dużą wartością remanencji magnetycznej. Świetne właściwości magnetyczne biorą się też z jednej rzeczy, czyli sprzężenia momentów magnetycznych neodymu oraz żelaza. Możliwe będzie dzięki temu bardzo dobre magnesowanie magnesów neodymowych.